Houden van honden is geen toeval

Om te zien of de liefde voor honden in de genen zit, analyseerden Zweedse onderzoekers van de Universiteit van Uppsala meer dan 35.000 tweelingen die tussen 1926 en 1996 geboren waren. Ze keken wie van hen een hond had en als één broer of zus er een had, zou de andere er ook een hebben. Het bleek dat: 

• Bij eeneiige tweelingen, als een zus een hond had, was de kans dat de andere zus ook een hond had 40%. Als de tweeling jongens waren, waren de kansen iets lager - 29%. 
• Bij twee-eiige tweelingen waren de statistieken lager. Bij zussen was de kans dat beiden een hond hadden 25%, bij broers was dat 18%. 

Op basis van deze resultaten hebben de onderzoekers vast kunnen stellen dat liefde voor honden (althans gedeeltelijk) genetisch bepaald is. Bij vrouwen hebben genen 57% invloed op hun voorliefde voor honden en bij mannen 51%.

Het hondenmensen-gen

Tove Fall, auteur van de studie en professor in het departement van medische wetenschappen in Uppsala, zei: "We zijn verrast door dit resultaat. We hadden niet gedacht dat de genetische factor zo sterk zou zijn. Deze bevinding heeft enorme implicaties op verschillende andere gebieden die verband houden met het begrijpen van interacties tussen mensen en honden."

Het is nog niet bekend welk specifiek gen verantwoordelijk is voor "een hondenmens zijn", maar voor het eerst is bewezen dat liefde voor dieren niet alleen een kwestie van opvoeding is. 

De volgende stap is specifieke genen identificeren en zien met welke andere persoonlijkheidskenmerken deze samenhangen en of deze in verband gebracht kunnen worden met andere aspecten van het menselijk leven of de gezondheid - zoals allergieën.

Maakt een hond je gezond, of zijn het je genen?

Uit een eerdere studie is gebleken dat mensen die een hond hebben fitter zijn dan mensen zonder. Tot nu toe werd gedacht dat dit te danken was aan de gezondere levensstijl die deze huisdierhouders hebben, omdat zij meer lichaamsbeweging krijgen door het wandelen met de hond. Het kan echter blijken dat dit helemaal niet het geval is. Misschien is het dezelfde set genen die verantwoordelijk is voor een betere gezondheid alsmede de liefde voor dieren! Verder onderzoek zal dit moeten uitwijzen.

Bron: NY Times