In het nieuwe Dierenbeschermingscentrum Noord-Nederland kwispelde Sheldon, een kruising tussen Mechelse herder en Franse bulldog, vrolijk door de gangen. In een feestelijk filmpje van juni spraken verzorgers nog de hoop uit dat hij snel een warm thuis zou vinden.
Die hoop werd vorige week wreed de grond in geboord. Sheldon kreeg een spuitje, net voordat hij zou worden overgebracht naar Stichting Animal’s Faith in Maastricht – een opvang gespecialiseerd in honden met gedragsproblemen.
“Onverteerbaar dat hij is afgemaakt”
Volgens voorzitter Liz Wolting van Animal’s Faith was er zelfs al afgesproken dat Sheldon naar Maastricht zou komen. “Er is over geappt, alles was geregeld. En toch werd hij geëuthanaseerd. Dat is onverteerbaar.”
De stichting stapt nu naar de politie en dient aangifte in tegen de Dierenbescherming. “Dit is geen incident meer, maar de druppel die de emmer doet overlopen. De Dierenbescherming gaat letterlijk over lijken,” zegt Wolting fel.
Vrijwilligers luidden de noodklok
Ook vrijwilligers van het asiel in Groningen trokken aan de bel. Zij vonden dat Sheldon slechts lichte gedragsproblemen had en spraken hun onbegrip uit over de beslissing. “Het centrum staat bekend om al te snel euthanaseren,” zegt een oud-vrijwilliger, die jarenlang bij het oude asiel in Zuidwolde werkte. Volgens hem zijn er door dit beleid al meerdere vrijwilligers vertrokken.
Is er sprake van een machtsstrijd?
Sommigen vermoeden dat er een ongezonde concurrentie speelt tussen asiels van de Dierenbescherming en andere organisaties. Wolting herkent dat beeld: “Het lijkt alsof men niet wil dat dieren elders wel een kans krijgen. Maar de dieren zijn hiervan de dupe.”
Dierenbescherming verdedigt beslissing
Het Dierenbeschermingscentrum Noord-Nederland erkent dat er aanvankelijk een mondelinge toezegging was gedaan om Sheldon te plaatsen bij Animal’s Faith. Toch werd dat besluit teruggedraaid.
Volgens woordvoerder Davine Lambert is Sheldon wel degelijk getest door een gedragsexpert en kwam daaruit dat hij ‘geen dierwaardige toekomst’ had. “We kunnen geen zicht houden op hoe een hond elders wordt opgevangen of herplaatst. Uiteindelijk moeten wij moeilijke beslissingen nemen – altijd in het belang van het dierenwelzijn.”
Woede en verdriet blijven
Voor Animal’s Faith is het verhaal duidelijk: Sheldon had nog een kans moeten krijgen. “Over hem werd gesproken alsof hij een voorwerp was dat je weggooit. Dat kunnen wij niet accepteren,” zegt Wolting.
De stichting hoopt dat een aangifte leidt tot meer controle op euthanasiebeslissingen in asielen. Ondertussen blijft vooral één gevoel overheersen: verdriet om een hond die nooit zijn tweede kans kreeg.
