De Nijmeegse Vierdaagse is een strijd tegen jezelf – én soms tegen de regels. Voor Peet Slingeland uit Rotterdam is het dit jaar meer dan een sportieve uitdaging: het is een eerbetoon aan zijn overleden vrouw én een mentale overlevingstocht. Aan zijn zijde: zijn trouwe bulldog en hulphond Bep.
Op de eerste dag verscheen Peet met Bep op zijn rug in een grote draagzak aan de start van de 30 kilometer. “Een wagentje mag officieel niet,” legt hij uit. “Maar Bep is mijn hulphond. Zonder haar red ik dit niet.”
Toch bijna uit de race – door een wagentje
Maar 30 kilo op je rug, vier dagen lang, dat houdt niemand vol. Al snel moest Peet overschakelen naar een karretje. En dat zorgde voor geruchten. Had hij nu de regels overtreden? Was hij gediskwalificeerd?
Nee, benadrukt de organisatie: voor hulphonden wordt een uitzondering gemaakt. En terecht. “Het gaat niet altijd goed in mijn bovenkamer,” zegt Peet openhartig. Hij lijdt aan PTSS en kan simpelweg niet zonder zijn hond. Daarom mocht hij op dag twee wat later starten, zodat hij met het karretje niemand zou hinderen.
Bep als hulphond én hartendief
De stoere bulldog in het karretje trekt veel bekijks. Langs de route worden Peet en Bep onthaald als ware helden. “Ik doe het niet voor het Vierdaagse-kruisje,” zegt Peet. “Ik maak het gewoon af. Voor mezelf. En voor Bep.”
Bep zelf? Die lijkt te genieten van alle aandacht. Zijn tong hangt lui uit zijn bek, zijn blik tevreden. Hij rijdt, kijkt rond, laat zich aaien – en steelt alle harten.
Vier poten, groot verdriet en doorzettingsvermogen
Peet verloor drie jaar geleden zijn vrouw Ineke. Sindsdien is Bep zijn steun en toeverlaat. Ook tijdens de Rotterdam Marathon eerder dit jaar liep hij samen met haar. “Mijn vrouw kijkt mee,” zegt hij. “Zonder Bep zou ik het niet redden.”
En hoe je het ook bekijkt: Peet is geen uitzondering. Eerder schreef Wamiz al over een wandelaar op de avondvierdaagse die wél in de problemen kwam door een hond in een draagzak. Die hond bleek géén hulphond, en dat werd hem fataal tijdens de tocht.
Een duo dat niemand vergeet
Of Peet straks dat kruisje wel of niet krijgt, maakt hem weinig uit. De Vierdaagse loopt hij voor zichzelf – en voor Bep. Een man en zijn hond, verbonden door verlies en liefde. En soms rijdt de grootste wandelheld gewoon in een karretje, met flaporen en een natte neus.
