Peter Deruyter uit het Belgische plaatsje Berchem weet al elf jaar dat hij aan de ongeneeslijke ziekte COPD (longemfyseen) lijdt. Weloverwogen zette hij al gauw een euthanasieprocedure in gang. Waar hij ondertussen het meest mee zat: hoe moet het na mijn dood met mijn honden? Dat was vier jaar geleden.
Uitgeput van de pijn
Over Deruyter zijn intussen meerdere artikelen verschenen. Hij is in België bekend geworden van de livestream 'The Unkown Land', genoemd na de onbekende wereld na de dood en heeft duizenden volgers op social media. Zijn moed en doorzettingsvermogen inspireerden tientallen andere mensen met COPD. Meerdere malen ontsnapte hij op het nippertje aan de dood. "Gisteren heb ik voor het eerst sinds jaren weer buiten gewandeld", zegt hij als Wamiz belt om zijn verhaal te horen. Verklaringen heeft hij niet. "ook de dokter stond laatst voor een raadsel". Hoewel hij nog steeds leeft met een stemmetje in zijn achterhoofd "elk moment kan mijn laatste zijn". Temidden van de vragen, de onzekerheid en de druk om uit het leven te halen wat er in zit, weet Deruyter één ding zeker: "Milan en Zara, mijn twee Staffords hebben mijn leven gered". Zijn gedachten glijden af naar die keer dat hij "totaal uitgeput van de pijn, teveel medicijnen nam. Hond Milan snapte dat het niet in de haak was en liet mij toen struikelen, zodat ik weer bij kwam". En toen zijn hart op een nacht plotseling stilstond, "was het Milan die op mijn borst sprong en mij tot leven wekte".
Samen sterven
Dit goede nieuws ten spijt valt het dagelijks leven Deruyter nog steeds zwaar. Altijd pijn, benauwd en bijna volledig afhankelijk van anderen. "Ik zou graag elke dag willen wandelen maar ik heb niemand om mij te helpen", zegt hij halverwege het gesprek. Maar "wilskracht" is het geheim zegt hij. "Als je écht iets wil, kan je het". Waar hij die wilskracht elke keer weer vandaan tovert, is de liefde. Milan en Zara. Zara en Milan. "Zij zijn nu elf, en ik wil het voor hen volhouden. Daarom zie ik ook af van een ingrijpende operatie die jaren kan duren. Dat is misschien te lang voor mijn Staffords, dit ras wordt gemiddeld 12 tot 16 jaar, en die gedachte is onleefbaar". Die speciale connectie met honden, in het bijzonder Staffords, zit er bij hem bijna van nature ingebakken, vertelt Deruyter. "Ik heb altijd goed met honden overweg gekund. En in de tijd dat ik werkzaam was in de bewaking, kon ik lezen en schrijven met de bewakingshonden. Uit die tijd stamt mijn liefde voor Staffords. Soms vragen andere hondenverzorgers mij om gedragsadvies".
The Unknown Land
Elke dag zit Deruyter "zo'n zestien uur per dag" in zijn huiskamerstudio. "Ik wil met mijn livestream 'The Unknown land', waar ik patentrechten op gevestigd heb, écht iets bijzonders achterlaten. Een evenement dat dagen achter elkaar duurt". Mentaal heeft hij rust want hij heeft tot op de puntjes geregeld hoe zijn Staffords Milan en Zara na zijn overlijden achterblijven. "Ik wil er niets over zeggen", licht Deruyter toe "maar het zal hen aan niets ontbreken".
Ander nieuws:
