De Duitse Herder Mukhtar woonde met zijn verzorger op de Krim in Oekraïne. Zijn verzorger was een reddingswerker. Op een dag ging hij de zee op en kwam helaas niet meer terug. Hij stierf tijdens een reddingsoperatie.
Mukhtar herinnerde zich dat hij afscheid nam van zijn verzorger en wachtte. Hij begreep echter niet dat hij alleen was gelaten en elke dag zat hij aan de kust en staarde naar de zee, in de hoop eindelijk zijn verzorger te zien. Zo zat hij hier meerdere uren per dag. 12 jaar lang dag in dag uit. Verlangen en wachten.
Nu zijn de twee weer samen, want Mukhtar is over de Regenboogbrug naar zijn mens gegaan.
Mukhtar, de "Hachiko van de Krim".
Zijn verlies had de poorten van de hel wijd opengezet voor de hond, hij werd een zwerfhond die zelfs een probleem werd in Jalta. Maar de straattrompettist Viktor Malinovski ontfermde zich over de hond, die weer leerde een halsband en riem te dragen.
Toch bleef Mukhtar het grootste deel van zijn leven naar de zee kijken, hopend en wachtend.
Mukhtar's loyaliteit werd herdacht
Toen hij over de regenboogbrug ging, was dat een groot verlies voor de mensen van Jalta. Zo groot zelfs dat ze sindsdien een monument voor hem hebben opgericht, het "Zwarte Zee Hachiko" monument, precies op de plek waar Mukhtar elke dag heen ging om naar de zee te kijken.
dat is zeker voor de mensen in Jalta. Net als Hachiko, de legendarische Akita hond uit Japan, die dag na dag naar het station rende om op zijn baasje te wachten - jarenlang. Maar hij kwam nooit meer terug.
De eindeloze loyaliteit van honden
Hachiko's verhaal is een inspiratie voor veel mensen, maar hij is niet de enige hond met zo'n ongelooflijke, loyaliteit, zoals Mukhtar laat zien. De loyaliteit en liefde van honden voor hun mensen is oneindig - en kan blijkbaar niet worden gestopt of beëindigd, zelfs niet door zogenaamd definitieve grenzen.
— Trollstoy (@Trollstoy88) September 8, 2023
