Wat een zorgeloze vakantie had moeten worden, veranderde in een nachtmerrie. Toen Megan begin augustus in Griekenland zat, liep haar Chihuahua Simba weg bij haar moeder in Elsloo. “Een tussendeur stond niet goed dicht. Hij glipte naar buiten en rende weg,” vertelt Megan. “Hij kent de buurt niet, want ik woon zelf in Geleen.”
De hele familie ging meteen zoeken, maar Simba bleef spoorloos. De laatste keer dat hij gezien werd, was een dag later op een industrieterrein in Stein. Sindsdien ontbreekt elk teken van leven.
“Hij is mijn kind”
Voor Megan voelt de vermissing als een gat in haar leven. “Simba is altijd bij me geweest, juist toen ik het moeilijk had. Hij likte mijn tranen weg, lag ’s nachts tegen me aan, gaf me ’s ochtends honderd stinkkusjes. Hij is gewoon mijn kind. Ik ben kapot van verdriet.”
Wanhopige zoektocht
Megan zette alles op alles om Simba te vinden. Ze verspreidde flyers, schakelde zoekteams in met speurhonden en drones, hield nachtcamera’s in de gaten en liet voederplekken achter. Zelfs haar eigen bezwete kleding legde ze neer om geursporen te trekken. Er staat een beloning van 2000 euro klaar voor wie Simba vindt.
“Iedere keer als een dierentolk zegt dat hij nog leeft, spring ik hoopvol in de auto. Maar ik keer steeds teleurgesteld terug,” zegt Megan. “Ik heb zoveel kilometers gemaakt, ik verlies mijn stem van het roepen en huilen. Ik kan niet meer stoppen met zoeken.”
Walgelijke telefoontjes
De oproep op sociale media werd meer dan 5000 keer gedeeld, maar bracht ook nare reacties met zich mee. Megan wordt dagelijks meerdere keren lastiggevallen.
“Er bellen mensen die alleen maar blaffen of zeggen dat Simba op de barbecue ligt,” vertelt ze. “Midden in de nacht sturen mannen berichten dat ze ‘mee willen zoeken’. Je krijgt daar de kriebels van. En sommige mensen sturen zelfs liefdesverklaringen omdat mijn nummer openbaar staat. Ik weet soms niet meer wie ik nog kan vertrouwen.”
Nog altijd hoop
Simba is nu al weken vermist. Megan meldde zich ziek van haar werk en zoekt dag en nacht door. “De enige reden dat ik nog opsta, is om hem te vinden. Over twee dagen wordt hij vijf jaar oud. Het zou het mooiste cadeau ooit zijn om hem dan weer in mijn armen te hebben.”
