Op de vraag 'wat wil je later worden?' antwoorden veel kinderen met 'dierenarts'. Ook voor de meeste volwassenen is het helpen van schattige dieren, en daarmee de kost verdienen, een echte droombaan.
Een nieuwe studie toont echter aan dat dit een uiterst geromantiseerd beeld is. In geen enkel ander beroep is het zelfmoordrisico zo hoog als in dit beroep.
Nieuwe studie met schokkend resultaat
De FU Berlijn en de Universiteit Leipzig hebben het risico op depressies en zelfmoord bij dierenartsen onderzocht. Zij gaan ervan uit dat het zelfmoordrisico in deze beroepsgroep zes keer hoger is dan in de algemene bevolking.
Omdat het beroep in de zelfmoordstatistieken in Duitsland niet wordt geregistreerd, hebben de wetenschappers voor de studie 3118 dierenartsen ondervraagd. 32 procent van hen vertoonde een verhoogd zelfmoordrisico. Maar wat is de reden hiervoor?
Waarom is het zelfmoordrisico bij dierenartsen zo hoog?
Naast algemene risicofactoren, zoals onder andere psychische aandoeningen, gaan de wetenschappers uit van andere factoren die het zelfmoordrisico onder dierenartsen in de hand werken.
Hiertoe behoren de fysieke en emotionele uitputting, veroorzaakt door factoren zoals lange werktijden en de belasting door het inslapen van dieren.
Daarbij komt het ethische conflict, wanneer ze dieren niet kunnen redden omdat de verzorgers de behandelingskosten niet kunnen betalen. Uiteindelijk hebben, anders dan mensen, maar weinig dieren een ziektekostenverzekering.
De daarmee gepaard gaande ontevredenheid en het onbegrip van de baasjes, die de dierenartsen veel te zelden waardering tonen, doet de emmer vaak overlopen, zoals dierenarts Julia Arnoldi meldt:
