Kamala Harris is een echte pionier. De 59-jarige heeft al geschiedenis geschreven als de Amerikaanse vicepresident – als eerste vrouw in dit belangrijke ambt en tegelijk als eerste zwarte en Aziatisch-Amerikaanse persoon.
Nu zou zij, na Joe Bidens verrassende besluit om zich niet opnieuw kandidaat te stellen, de volgende presidentskandidaat van de Democraten kunnen worden. Daarmee zou Kamala Harris, die een groot hart voor dieren heeft, de machtigste vrouw ter wereld kunnen worden.
Kamala Harris: een pionier op veel gebieden
Met name honden hebben Kamala Harris geraakt. Zij is de dochter van een gerenommeerde econoom uit Jamaica en een kankerspecialist en burgerrechtenactivist uit India. Hoewel ze, anders dan veel andere presidentskandidaten van de Amerikaanse Democraten, geen eigen hond heeft, heeft ze toch vaak viervoeters aan haar zijde.
Honden op de werkplek - bij Kamala Harris is dat mogelijk
Want de Amerikaanse vice-president is een groot fan van honden op kantoor. Al in 2018 postte ze bijvoorbeeld een foto van "Harper" op de Nationale Hondendag in de VS. Harper is een van de vele honden die de werkdag in het kantoor van Kamala Harris opvrolijken.
Kamala Harris: voorvechtster van dierenrechten
Haar politieke carrière begon als eerste zwarte officier van justitie in de Californische metropool San Francisco, waarna ze de sprong maakte naar de eerste minister van justitie van Californië. Het perfecte startpunt voor een carrière in Washington.
Daar onderging ze een duidelijke verandering - Harris liet haar Law-and-Order-verleden achter zich en ontwikkelde zich tot een echte voorvechtster van dierenrechten. Ze zou daarmee de eerste Amerikaanse presidentskandidaat zijn die in de loop van haar politieke carrière strikte, specifieke dierenbeschermingswetten steunde, meewerkte aan hun goedkeuring en bijdroeg aan de handhaving ervan.
Harris' maatregelen voor het welzijn van dieren
Naast een verbetering van de situatie voor renpaarden en boerderijdieren, zette ze zich ook in voor het welzijn van katten. Bovendien steunde ze de toekenning van hulphonden aan veteranen met PTSS en pleitte ze voor strengere controles op "puppy mills" (grootschalige hondenfokkerijen) en honden in proeflaboratoria.
