Alaskan Malamute
Andere namen: Mal, Mally
De Alaskan Malamute is gemaakt voor het trekken van zware sleden, maar deze sleden zijn een verouderd hulpmiddel geworden in de moderne wereld. Tegenwoordig worden er vooral wedstrijden met sledehonden gedaan om deze te testen op snelheid. De behendige en flexibele neef van de Malamute, de Siberische Husky, is daar beter geschikt voor. Na verloop van tijd is de Alaskan Malamute daarom gewoon een gezelschap- en showhond geworden. Niet allemaal, maar individueel kunnen deze honden beschikken over goede waakhondcapaciteiten, maar een authentieke Malamute mag nooit gemeen zijn. Het is een buitengewoon zachtaardige en aanhankelijke hond voor het gezin.
Algemene informatie Alaskan Malamute
Herkomst en geschiedenis
Oorspronkelijk afkomstig uit het hoge noorden van Alaska, werd de hond gefokt door het Mahlemut-volk, waar de Alaskan Malemute naar is vernoemd. Dat volk jaagden vroeger op kariboes die kort voor de goudkoorts waren uitgestorven, waardoor de mensen zonder middelen kwamen te zitten. De eerste Amerikanen die in het hoge noorden arriveerden, vonden maar een paar exemplaren van de Alaskan Malamute. Gelukkig werden deze teruggebracht naar de Verenigde Staten en creëerden het ras zoals we het nu kennen. De FCI erkende het ras officieel in 1963.
FCI groep
FCI groep
Groep 5 - Spitsen en oertypen
Rubriek
Algemeen
Grootte
Teef : 58 tot 63 cm
Reu : 58 tot 63 cm
Gewicht
Teef : 34 tot 38 kg
Reu : 34 tot 38 kg
Vachtkleur
Alle kleuren variërend van grijs tot zwart zijn toegestaan; op de voeten, poten en het onderlichaam moeten altijd een aantal witte vlekken zitten. Het hoofd kan verschillende maskers hebben, maar die moeten dan altijd symmetrisch zijn.
Vachttype
De vacht is halflang, dik en grof, met een overvloedige ondervacht.
Oogkleur
De ogen zijn bruin en moeten zo donker zijn als maar mogelijk is. Blauwe ogen worden gezien als een afwijking.
Uiterlijke kenmerken Alaskan Malamute
De Alaskan Malamute is een klassieke Noordse hond, met uitgesproken kenmerken die typisch zijn voor Spitz-honden. De hond heeft een compact lijf, maar deze is niet overdreven gedrongen. Het heeft rechte en krachtige ledematen; een borstelachtige staart, over de rug gedragen als een "golvende pluim", maar de staart mag nooit de rug raken. Het hoofd is versierd met rechtopstaande oren, vrij ver uit elkaar en naar voren gericht. De snuit is langwerpig maar niet puntig. De amandelvormige ogen hebben een typische noordse uitdrukking en zijn schuin geplaatst. Deze hond lijkt in veel opzichten op de Husky, maar de Malamute is machtiger, zwaarder en koppiger. De Siberische Husky is sneller en slanker, terwijl de Alaskan Malamute oneindig door kan gaan en daardoor een zwaardere vracht langer kan vervoeren.
Houd er rekening mee dat er ook een Alaskan Giant Malamute bestaat, een reu van dit ras kan tot wel 85 kg wegen en een teef 70 kg. Deze grote hond is het resultaat van een kruising tussen de Pyreneese berghond, de Newfoundlander en de Sint-Bernard. Dit specifieke soort wordt eerder beschouwd als een grote gezelschapshond in plaats van een sledehond, aangezien de kruising ervoor heeft gezorgt dat het is gedistantieerd van het ‘noordse’ aspect van de authentieke Malamute.
Goed om te weten
Tijdens de goudkoorts was er extreem veel vraag naar deze honden, omdat de hoopvolle goudzoekers deze gebruikten om enorme hoeveelheden voedsel en voorraden over de bergtoppen te vervoeren.
De Alaskan Malamute is tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt om mijnen op te sporen, vuurwapens te dragen en als zoek- en reddingshonden te dienen.
De Alaskan Giant Malamute wordt gezien als een apart ras en niet als een ‘soort Malamute’. De hond wordt in Europa als een buitenmaatse hond beschouwd en daarom zien we deze maar zelden. In Canada en de Verenigde Staten wordt deze hond vaker overwogen en gefokt.