Mijn naam is Dva, ik ben een kleine witte kat van amper 3 jaar oud, en als je naar mijn foto hebt gekeken, heb je waarschijnlijk een bepaalde eigenaardigheid in mijn uiterlijk opgemerkt.
Ik zal je mijn verhaal vertellen, zodat je beter zult begrijpen hoe ik daar ben gekomen.
Ik leefde buiten
Mijn leven begon buiten, zoals veel andere katten, zul je denken, maar weet je, dit leven is moeilijk, dus ik vertel je er liever over.
Dus ik ben buiten geboren en ik moest snel leren mijn eten te vinden en de gevaren te ontwijken. Gelukkig kreeg ik van een aardige mevrouw wat te eten, maar ik was toch erg op mijn hoede voor haar en wilde niet dat ze bij me in de buurt kwam, want het zijn rare wezens, die tweebenige wezens, je weet maar nooit wat er kan gebeuren.
Naar verloop van tijd woonde ik zo'n beetje in de tuin van de vrouw, samen met nog wat andere katten, waaronder ook een aantal die afkomstig waren van mijn eigen nesten. En dat komt weer doordat ik niet gesteriliseerd was en zo een hoop kittens op de aarde heb gezet. En ondanks dat we een soort van onderdak hadden, was dit echt geen manier van leven.
Tot op een dag de vrouw merkte dat er iets aan mij veranderde.
Een oor wordt donker
Omdat het moeilijk is om mij te benaderen, is de vrouw niet zeker. Zit er vuil op mijn oor? Is het een blessure, een infectie? De vrouw besloot een vereniging te bellen om advies in te winnen.
Het was het toevluchtsoord van de Regroupement Des Chats Perdus waarmee contact werd opgenomen, en toen de dame de foto's van mijn oor stuurde, was er geen twijfel: ik had een probleem dat aan veel witte of lichtgekleurde katten knaagt, een plaveiselcelcarcinoom .
Om het een en ander uit te leggen; door mijn constante buitenleven, namen mijn lichtgekleurde, minimaal behaarde ledematen alle UV ter wereld op en ontwikkelden pre-cancereuze laesies. Het nadeel dat kleeft aan een witte kat is dat je eigenlijk niet genoeg melanine hebt om op natuurlijke wijze tegen de zonnestralen te worden beschermd. We hebben zelfs 13 keer meer risico om deze ziekte te ontwikkelen dan andere katten.
We raden katten(h)ouders dan ook aan om lichtgekleurde katten op zonnige dagen in te smeren, of ze nu naar buiten gaan of alleen voor het raam zitten.
Aangezien ik niet op tijd werd behandeld werd uiteindelijk bij een dierenarts geconcludeerd dat mijn beide oorflappen verwijderd moesten worden.
Dus hier zit ik dan, met mijn nieuwe look, in een opvangkooi geplaatst. En zoals we vaak zeggen, iemand die van kapsel verandert, staat op het punt zijn leven te veranderen... Nou, ik besloot hetzelfde te doen en mezelf te bewapenen met een geheel nieuwe persoonlijkheid. Tot mijn verbazing vond het asiel eigenlijk dat ik absoluut niet wild was. Ik ben zelfs ronduit aanhankelijk en op zoek naar knuffels, en ontvang graag bezoek.
Naar buiten gaan is niet zo'n goed idee voor mij, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik ben eigenlijk alleen maar op zoek naar mensen die urenlang met we willen knuffelen.
Dus als je niet van details houdt en mijn gladde schedel niet erg vindt, kom me dan alsjeblieft halen, want ik ben erg geïnteresseerd om je beter te leren kennen.
Lees ook:
