Woensdagavond, Leeghwaterpark in Purmerend. Zoals zo vaak loopt Raymond van der Erf daar met hulphond Bumper, een Golden Retriever. Terwijl zoon Danniek zwemles heeft, trainen vader en hond rustig in het park. Tot het misgaat.
Twee jongeren scheuren voorbij op een fatbike. Dan klinkt een sissend geluid. En meteen daarna: een explosieve knal.
Zelfs een getrainde hulphond schrikt
Het vuurwerk ontploft op slechts enkele meters afstand. Bumper, speciaal getraind om kalm te blijven in stressvolle situaties, schrikt hevig. „Hij was volledig van slag,” vertelt Raymond. „Als hij niet aangelijnd was geweest, was hij in paniek weggerend.”
Raymond gaat direct met hem op de grond zitten om hem te kalmeren. De jongeren? Die zijn al verdwenen.
Woede en verdriet thuis
Eenmaal thuis is de schrik nog voelbaar. Danniek, die sterk afhankelijk is van Bumper, is zichtbaar aangedaan. Moeder Shirley is woedend en plaatst een fel bericht op Facebook. De emoties zitten diep.
„Wie zoiets doet, heeft geen idee wat hij kapotmaakt,” zegt ze later. „We hebben zó hard gevochten om deze hulphond te krijgen.”
Waarom Bumper zoveel meer is dan ‘een hond’
Bumper kwam begin dit jaar bij het gezin na een lang en intensief traject. Voor Danniek, die een verstandelijke beperking heeft, veranderde alles.
Waar hij eerst nauwelijks naar buiten durfde, kan hij nu weer mee naar de supermarkt, het park en de stad. Hij praat meer. Hij leeft meer.
„Bumper maakt ons weer een gezin,” zegt Shirley. „En dat kan door zo’n actie ineens instorten.”
‘Hij is getraind, maar ook een levend wezen’
Hoewel het lichamelijk goed lijkt te gaan met Bumper, blijft de onzekerheid. Hulphonden worden vanaf jonge leeftijd getraind om paniek te herkennen en te dempen — maar ook zij kunnen trauma’s oplopen.
„Als Bumper zijn werk straks niet meer goed kan doen, raakt dat Danniek direct,” zegt Shirley. „Dat is onze grootste angst.”
Even pas op de plaats
Het gezin houdt Bumper voorlopig een paar dagen thuis om tot rust te komen. Dat betekent: geen training, geen park, en extra spanning voor Danniek.
Toch weigert Raymond zich te laten verjagen. „Dit is een fijne plek. Maar ik ben vanaf nu wel extra alert.”
Een vuurwerkknal duurt een seconde.
De gevolgen kunnen maanden — of langer — blijven hangen.
