Aan de andere kant van de lijn was een vrouw die interesse had in de adoptie van Milo. Helaas belde ze om te zeggen dat ze er toch van afzag. Haar partner was het niet eens met de adoptie van de hond, en het asiel staat erop dat de adoptiebeslissing gezamenlijk wordt genomen.
Koude douche en onverwachte steun
Dit nieuws was een klap voor Jill. De vrouw, die elke dag vecht voor een nieuw leven voor achtergelaten dieren, kon haar verdriet niet verbergen. Toen gebeurde er iets bijzonders. Milo, die naast haar op de passagiersstoel zat, legde zachtjes zijn poot op haar arm, alsof hij wilde zeggen: „Maak je geen zorgen, ik ben bij je.”
Jill was ontroerd door dit gebaar. Ze publiceerde later een foto van het moment op Facebook van de organisatie Outta the Cage, en voegde eraan toe dat Milo “zijn emoties perfect aanvoelde en haar wilde troosten”.
Hond wacht zelf op een wonder
Milo werd negen maanden geleden gered door vrijwilligers. Eerder was hij als zwerfhond in een asiel terechtgekomen, waar hij op de lijst voor euthanasie stond. Gelukkig reageerden mensen van Outta the Cage op tijd.
Nu wacht deze drie jaar oude, zwarte hond vol energie en liefde nog steeds op een thuis. Zoals Jill benadrukt, hebben zwarte viervoeters vaak meer moeite met adoptie – ze worden minder opgemerkt, hoewel ze niet verschillen van anderen.
Milo is opgewekt, houdt van mensen, is dol op wandelen en heeft zijn eigen kleine „vreugdedans”, die hij doet zodra hij iemand ziet die hij kent. „Het is een hond die meer liefde geeft dan hij zelf heeft gekregen”, zegt Jill.
Laten we hopen dat iemand dat gevoel snel beantwoordt en Milo het thuis geeft dat hij verdient.
