Bubu was ooit iemands hond. Waar hij precies vandaan kwam, weet niemand meer. Wat wel bekend is: hij lag midden op de weg, in een klein dorp, precies bij de ingang — alsof hij wachtte op iemand die nooit meer terugkwam.
De dorpelingen vertelden dat hij daar al dagen lag. Mager, met kale plekken in zijn vacht, vol wondjes. Toen hij uiteindelijk werd aangereden, verdween hij in een struik om daar — zo leek het — in stilte zijn laatste adem af te wachten.
Een engel op het juiste moment
Maar toen kwam Gabriela. Ze had hem eerder al gezien en toen ze hoorde wat er gebeurd was, aarzelde ze geen seconde. Ze vond hem, nog levend, trillend van pijn, maar met ogen vol hoop. Ze tilde hem voorzichtig op en bracht hem naar het opvangcentrum.
Zijn heup bleek gebroken, maar met rust, eten en liefde begon Bubu langzaam te herstellen. En voor het eerst in lange tijd voelde hij weer warmte — letterlijk én figuurlijk.
Eindelijk weer eten, slapen en liefhebben
Bubu kreeg de zorg die hij al jaren had gemist. Zijn vacht werd weer zacht, zijn wonden genazen, en na een tandbehandeling kon hij eindelijk weer zonder pijn eten.
Nu geniet hij van de kleine dingen: een wandeling in de zon, een zachte hand op zijn kop, een kom voer die altijd gevuld is. Hij vraagt niet veel — alleen een beetje liefde en rust.
Een laatste thuis vol warmte
Bubu is een rustige, sociale en zachtaardige hond. Hij heeft zijn hele leven overleefd op wilskracht, maar wat hij nu nodig heeft, is een plek om in vrede oud te mogen zijn. Een huis waar hij mag liggen zonder angst, waar hij geliefd wordt om wie hij is: een oude ziel met een groot hart.
Gun jij Bubu een warm thuis voor zijn laatste jaren?
Na alles wat hij heeft meegemaakt, verdient hij nog één ding: iemand die zegt “je mag blijven.”
Wie geeft deze dappere oude heer de rust waar hij zo lang op heeft gewacht? Reageren kan via deze link.
Wil je toch een andere hond of kat adopteren? Kijk dan eens op onze eigen adoptiepagina.
