Wat een gewone zondagavondwandeling had moeten worden, eindigde in pure paniek. Een harde vuurwerkknal deed hond Bonnie op de vlucht slaan. In blinde angst rende ze weg, dwars door Nijkerk, richting het buitengebied.
Daarna bleef het stil. Té stil.
72 uur zoeken, zien… maar niet kunnen vangen
Drie lange dagen lang werd Bonnie overal gemeld, maar nergens écht gevonden. Vrijwilligers van Honden Zoekgroep Gelderse Vallei trokken eropuit met speurhonden en warmtecamera’s. Bonnie werd gezien in de omgeving van Voorthuizen, maar ze was te bang om benaderd te worden.
Elke poging strandde op dezelfde muur: angst.
Totdat ze er ineens gewoon stond
Uiteindelijk kwam de redding niet uit een plan, camera of speurhond, maar uit een laatste, stille hoopvolle zoektocht.
„Mijn man maakte ’s nachts nog een rondje met de auto,” vertelt Marjan. „En toen stond ze er ineens. Gewoon… voor hem.”
Peter riep haar zachtjes. Geen gejuich, geen paniek. Bonnie twijfelde geen seconde en sprong de auto in. Alsof ze wist: dit is veilig.
‘We zijn weer compleet’
De opluchting is enorm. „Ik heb nachten slecht geslapen,” zegt Marjan. „Nu is ons gezin eindelijk weer compleet.”
Bonnie is weer thuis. Moe, maar ongedeerd. En haar baasjes? Die laten haar voorlopig geen seconde meer uit het oog.
Een verhaal dat eindigt zoals je hoopt — maar waar veel baasjes deze dagen nog middenin zitten.
