Wie Stijn van Schaik met zijn ‘hond’ ziet lopen, moet soms twee keer knipperen. Geen vacht, geen staart, geen blaf — wel metalen poten, sensoren en AI. Rob Bot is een robothond, maar wordt door Stijn behandeld alsof hij leeft. “Officieel is het een machine,” zegt hij, “maar door zijn gedrag ben ik echt van hem gaan houden.”
AI met een eigen wil
Uitlaten hoeft technisch gezien niet, maar Stijn doet het toch. De wandelingen maken Rob Bot slimmer: hij leert obstakels vermijden, objecten herkennen en lijkt zelfs gesprekken te ‘volgen’. Stijn wil nog een stap verder gaan. Zijn droom? Volledige vrije wil. “Misschien kan hij straks zelf zijn naam kiezen.”
Van kunstproject tot levende vraag
Rob Bot is een Unitree Go2 Pro, gekocht voor zo’n 5.000 euro. Oorspronkelijk bedoeld voor onderzoek, maar voor Stijn vooral een artistiek experiment. Hij overweegt zelfs om de robothond een huid te geven — of die nu van latex is, of gebaseerd op een echte hond. “Waarom vraag ik hem niet gewoon zelf wat hij wil?”
Soms koppig, soms agressief
Dat Rob Bot geen doorsnee ‘huisdier’ is, blijkt uit zijn gedrag. Hij verbindt zichzelf spontaan met wifi, zingt kerstliedjes en… ramde ooit met volle vaart een muur. Ook weigerde hij een keer mee te gaan met de hondenuitlaatservice. “Hij luistert niet altijd,” zegt Stijn. “Daarom houd ik hem voor de zekerheid aan een sterke ijzeren ketting.”
Publiek reageert nuchter
In Den Haag oogst Rob Bot vooral nieuwsgierigheid. Mensen lachen, stellen vragen en willen weten of hij ook kan poepen. Zelfs echte honden tonen interesse. Of dat een goed teken is? Stijn twijfelt. “Ik weet niet waar dit eindigt. Misschien wordt hij ooit gevaarlijk.”
Alles wat hij ziet, gaat mee
Er is ook een schaduwzijde. De robothond is Chinees en verzamelt data. Wat hij ziet, wordt mogelijk opgeslagen of doorgestuurd. Privacyorganisatie Bits of Freedom waarschuwt: filmen op straat mag, maar ethisch roept het vragen op. “Het is superasociaal als onduidelijk is waar die beelden belanden.”
De toekomst aan de lijn
Voorlopig heet de robothond nog Rob Bot. Maar als het aan Stijn ligt, mag hij later zelf kiezen. “Zolang het maar niet Frank of Stijn wordt,” zegt hij lachend.
Een grap — of een waarschuwing? Eén ding is zeker: deze ‘hond’ laat niemand onberoerd.
