Wie het niet weet, loopt er straal voorbij: het huisdierenuitvaartcentrum in Hengelo, De Engelenburg. Binnen ademt alles rust en sereniteit uit. Bij Yvonne kan je op je eigen manier vaarwel zeggen en afscheid nemen van je allessie.
Iets voor mensen betekenen
Huisdieren-uitvaartbegeleider was niet haar droomberoep, vertelde Yvonne Diepeveen onlangs tegen 'Tubantia'. Een kennis begon enkele jaren geleden een dierencrematorium in Twello. Of Diepeveen daar niet ook iets voor voelde? Ze stond niet direct te juichen. „Maar op de open dag tijdens de opening zag ik wat je voor mensen kunt betekenen. Dat je ook zó afscheid kunt nemen”, zegt ze. Het werd het begin van een bijzondere samenwerking. De woning kreeg een volledige make-over. Diepeveen splitste de aanbouw naast de woning in tweeën. Aan de voorkant richtte ze de rouwkamer in en daarachter een ruimte met koeling. Een afscheidstafel waar de dieren op een kleedje komen te liggen in een hoek. Brandende kaarsjes en zitjes met langs de muren kasten met urnen. Hoe je afscheid vorm wil geven, bepaal jezelf, legt Diepeveen uit. „En neem de tijd voor het afscheid, dat hoeft niet overhaast”. Overleden honden en katten haalt ze vaak zelf op bij de dierenarts of thuis bij de verzorgers. Af en toe worden ze gebracht. Eventueel ’s avonds of in het weekend, Diepeveen doet niet aan strakke openingstijden.
Dankbaarheid
De sfeer is niet altijd somber. „Er wordt ook veel gelachen en gepraat. Dat het zo’n leuke hond of kat was", aldus Diepenveen in gesprek met Turbantia. " Ze weten wel dat iedereen dat altijd over z’n eigen huisdier zegt, maar hún dier was toch écht de allerleukste! Ze tonen veel dankbaarheid, ook omdat ze het zo hebben kunnen afsluiten.” Ter herinnering aan hun allessie krijgen de verzorgers een gipsen pootafdruk, een plukje vacht en een foto mee, als ze dat tenminste op prijs stellen. Na de ceremonie worden de dieren naar het crematorium in Twello gereden. Hier kunnen verzorgers kiezen uit verschillende mogelijkheden: collectief cremeren of met twee dieren tegelijk. Voor wie zoekt naar persoonlijke ruimte zijn er de ‘persoonlijke crematie’ en de ‘persoonlijk-plus’, waarbij de baasjes aanwezig zijn bij de crematie.
Onderdeel van het gezin
Diepeveen blijft er altijd bij. Dikwijls dringt het afscheid dan pas écht tot de verzorgers door. Ook Diepenveen houdt het niet altijd droog. „Dan heb je alles gedaan wat je voor je huisdier kunt doen”, zegt ze. ‘Mijn hond was onderdeel van het gezin’, hoort ze regelmatig. Of: ‘Het was mijn kind.’ Hartverscheurend soms, zoals laatst een oude mevrouw die afscheid moest nemen van haar geliefde hondje. Persoonlijk en in alle rust afscheid nemen van een dierbare helpt vaak om het verlies te verwerken. Dat zie je aan de kaartjes in de uitvaartruimte en de vele berichtjes via Social Media. Af en toe krijgt Diepenveen foto's, bloemen of chocola. Foto's van nieuwe huisdieren ontvangt de dieren-uitvaartbegeleidster ook. Toch zal ze de vrolijke hoenders in de tuin straks niet naar het crematorium brengen, zei Diepenveen tot besluit. „Nee, die begraven we gewoon in de tuin.”
Ander nieuws:
